پیش­بینی، برنامه­ریزی، آماده­سازی: چگونه تبدیل خشکسالی به قحطی را متوقف کنیم

سمینار بین­المللی خشکسالی و کشاورزی

مقر فائو، رم

19 ژوئن 2017

بیانیه مشترک[1]

سمینار بین­المللی خشکسالی و کشاورزی با مشارکت جمهوری اسلامی ایران، کشور هلند و سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل (FAO) به عنوان بخشی از جشن روز جهانی مبارزه با بیابان­زائی و خشکسالی برگزار گردید. این سمینار در مقر فائو در رم در تاریخ 19 ژوئن 2017 و با حضور نمایندگان کشورها و همچنین نمایندگان سازمان­های بین­المللی، جامعه مدنی، بخش خصوصی و دیگر ذی­نفعان برگزار شد.

این سمینار بمنظور ابراز نگرانی­های ناشی از اثرات قابل توجه خشکسالی در سطح جهان و به عنوان فراخوانی برای حرکت از واکنش به خشکسالی در زمان بحران، به سمت راه­کارهای یکپارچه و فعال برای افزایش انعطاف­پذیری جوامع و کشورهای واقع در مناطق مستعد به خشکسالی، برگزار شد.

خشکسالی یک خطر طبیعی ویرانگر است که همه مردم جهان (نه فقط مردم ساکن در مناطق خشک و نیمه خشک) را تهدید می­کند. تغییر اقلیم خشکسالی را تشدید کرده و فراوانی آن را در سراسر جهان افزایش می­دهد. عواقب خشکسالی می­تواند شدید باشد و اغلب دارای اثر معکوس بر دستیابی به امنیت غذایی و کاهش فقر بوده و مانع تلاش­ها برای دستیابی به اهداف  1 و 2 توسعه پایدار (SDG) می­شود. خشکسالی می­تواند تنش­های اجتماعی را تشدید کرده و به نا­آرامی­های مدنی دامن زند.

برخلاف اثرات شناخته شده خشکسالی و تکنولوژی­های در دسترس برای مواجهه با آن، مدیریت و برنامه­ریزی خشکسالی اغلب تا بروز بحران، نادیده گرفته می­شود. مدیریت واکنشی در زمان بحران، منجر به اتخاذ سیاست­های خرد می­شود که در آن تلاش­ها برای کاهش خشکسالی فاقد هماهنگی بین بخش­ها بوده و به همین دلیل اغلب ناکارآمد است.

^[1]  این بیانیه، بیانگر دیدگاه برگزارکنندگان سمینار بوده و شامل مباحث اصلی مطرح شده در طول برگزاری و در سمینار می­باشد.